Suudi Arabistan'a yaptığım son yolculuklardan birinde, ülkenin en büyük sanayi kompleksinin merkezi olması planlanan Cübeyl adındaki balıkçı köyünü ziyaret ettim. Neredeyse bir hayalet kasaba görünümündeydi. Yıllar boyunca Cübeyl'in sakinleri rafinerilerde ve çevredeki daha büyük kasabalarda çalışmak üzere buradan ayrılmışlardı. Çevrede tek tük değişim işaretleri göze çarpıyordu: uzaktan gürültüsü gelen inşaat makineleri, çöldeki alanları belirleyen tahta kazıklar. Ama düzinelerce fabrikayı, işçiler için planlanan çeyrek milyon konutu zihinde canlandırmak zordu. Suudiler bu işi başarabilirler mi? Başaracaklar mı? “Tarihsel açıdan,” 3 5 5 * dedi bir bankacı, “işten çok laf yapmakta iyiler.”
Araplar ne istiyorlar? Beyrut'taki ofisinde görüştüğüm Middle East Economic Survey dergisinin saygın editörlerinden lan Seymour'a göre Araplar, “tek kelimeyle masadan daha yukarıda bir sandalye” istiyorlar. “Önümüzdeki on yıl, en üst düzeyde pazarlık edecekleri dönem olacak.
Bu zamanı iyi kullanmazlarsa bir yere varamazlar.”
Peki gelecek? Arabistan Yarımadası ya da uluslararası petrol işi söz konusu olunca, pek az kişi kendinde tahmin yapma cesaretini bulabilir. Ama Arapların gerekçelerini anlamak kolay. Bir Arap bakanın da dediği gibi: “Petrol gelmeden önce kimsenin bizimle ilgilendiği yoktu, gittiğinde de ilgilenen olmayacak.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder