1951'de Çin hükümeti, işçiler ve memurların hastalandıkları, yaralandıkları veya sakat kaldıkları, emekli oldukları, öldükleri veya doğum yaptıklarında devletten ne tür yardımlar alacaklarını açıkça belirten İşgücü Sigorta Yönetmeliklerini yayınlamıştır. İşletmeler ve hükümet organları ve kuruluşlarında erkek memurlar 60, kadın memurlar 55, kadın ve erkek işçiler de 50 yaşında emekliliğe hak kazanmaktadır. Emekli aylıkları, hizmet süresine göre asıl ücretin yüzde 75'i ile yüzde 100'ü arasında değişmektedir. Maluliyet nedeniyle erken emekli olan işçiler ve memurlar, eski ücretlerinin yüzde 40'ını almaktadır. 1 Mayıs 1995'ten itibaren çalışma süresi haftada beş güne indirilmiştir. Bunun sonucunda, işçiler ve memurların kültürel yaşamları daha renkli hale gelmiştir.
Ekonomik sistemin genel ıslahının bir parçası olarak sosyal güvenlik sisteminin ıslah edilmesi de gereklidir. Bu sosyal güvenlik reformu, hizmetlerin, finansmanın (devlet, kollektif birimler ve kişiler dahil), yönetimin, hizmet tesislerin ve hizmet personelinin sosyalleştirilmesi dahil olmak üzere devlet yardım sisteminin sosyalleştirilmesini amaçlamaktadır. Kırsal bölgelerde sağlanan sosyal sigorta düzeyi oldukça düşüktür ve genellikle yaşlıların bakımı, doğal afet yardımları, yoksulluk yardımları ve birleştirilmiş sağlık programlarının geliştirilmesine yöneliktir. 1995'te Çin'deki kasabaların yüzde 33.2'si, sosyal güvenlik ağları oluşturmuştu. 50 milyondan fazla köylü, yaşlılara bakım hizmeti veren programların kapsamına alınmıştı. 1995'te huzur evleri ve çocuk esirgeme kurumlarında 997,000 yatak bulunuyordu ve bunlar 767,000 kişiye hizmet veriyordu.
İşgücü sigortasına ilave olarak devlet organları ve öteki kuruluşlar, fabrikalar ve maden işletmeleri, kendi işçileri ve memurları için kafeteryalar, ana okulları, kreşler, berberler ve hamamlar gibi başka bir çok tür hizmet vermektedirler. Bunlar çalışanlara düşük fiyatlarla kaliteli hizmet sunmaktadırlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder